نیاز به بیش از پیش احساس می شود ، تکبیر های شبانه برای همین است ، ابراز یکی بودن .
در این چند روز باقی مانده تا تاسوعا و عاشورای سبزمان چه کنیم که همدلی و اتحاد و از همه امیدمان را دوباره به نقطه ی اوجش برسانیم ؟
نباید بگذاریم این شب ها تاریک و ساکت و سبز بگذرند و بروند .
چه کار کنیم که مانند تکبیر گفتن امیدمان را فریاد بزنیم ؟؟
پیشنهاد عملی شما چیست ؟ چه کاری می توان انجام داد که به زودی همه گیر شود و حس یکی بودن را پراکنده کند ؟
من نظرم اینست که می توان که در خانه ننشینیم ، با خودرو های خود بیرون بیاییم و با صدای بلند نوحه های خاصی را پخش کنیم ، نوحه های سبز ! تا شاید این نیز کورسوی امیدی در این شب تاریک شود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر